Arquivo da categoría: A Guía

DOCUMENTAL SOBRE A GUARDA (c.1989)

Coa presentación desta gravación dun documental sobre o Concello da Guarda poñemos punto final á mostra do Fondo Xabi Lomba. Es documental foi gravado dunha emisión de Canal50 e ten moitos indicadores de que foi unha obra videográfica para facer publicidade das pontencialidades da Guarda.

Proxecto Socheo está moi agradecido pola colaboración e que confiase en nós para mostrar este material. Aproveitamos a ocasión para reiterar un novo convite á veciñanza da Guarda e da bisbarra para dar a coñecer posibeis materiais audiovisuais que poden ficar polas casas.

Advertisement

O PROXECTO SOCHEO RECUPERA FILMES DA GUARDA DOS ANOS 30

 

proxecto-socheo-a-guarda-joaquin-garcia

Os filmes foron feitos por Joaquín García Portela, alcumado “Costiña”

As imaxes recollen escenas familiares e escenas costumistas onde se reflicte a vida da Guarda durante os anos da República

Proxecto Socheo fai unha convocatoria para sufragar a dixitalización dos filmes

O Proxecto Socheo vén de sacar á luz un grande tesouro audiovisual, uns filmes que recollen imaxes da Guarda na década do 1930.

Os filmes foron realizados por Joaquín García Portela “Costiña”, un afamado fotógrafo da Guarda que desenvolveu a súa actividade na primeira metade do século XX. O pasado nadal, cando as súas netas Joaquina e Celia Martínez estaban a limpar o faiado, apareceu unha caixa con 8 rolos de películas no formato 9,5 mm da Casa Pathé.

Tras un estudio previo por parte de Proxecto Socheo sábese que a metade son filmes comerciais (noticiarios, comedias e relixiosos) e os outros rolos son filmes familiares con moitas filmacións que reflicten a vida da Guarda durante os anos da Segunda República.

Autor

Joaquín García Portela (A Guarda, 18 de febreiro de 1894 –  14 de xullo de 1957). Entrou no mundo da fotografía de man do estudo fotográfico guardés Casa Táboas. Emigrou a Arxentina onde perfeccionou a súa técnica fotográfica. A mediados da década dos vinte regresou á Guarda e combinou o seu traballo de fotógrafo co de técnico de radio, chófer e proxeccionista de cinema. Nun principio el e a súa familia moraban nunha casa no barrio de Laxe Grande, mais a comezos da década dos corenta instalou o seu estudio na Rúa Concepción Arenal. O seu traballo fotográfico e a súa bonhomía aínda están moi presentes nas lembranzas dos veciños da Guarda.

Características dos filmes

 Os rolos dos filmes son de 9,5 mm, un formato singular comercializado pola Casa Pathé de Francia en 1925. A finais da década dos 20 varios fotógrafos galegos adquiriron o proxector para facer sesións de cinema comerciais ou privadas. Joaquín García Portela mercou o proxector e unha cámara co que fixo filmes familiares durante os primeiros anos da década dos 30.

Tralos primeiros visionados hai unha serie de elementos que permiten aventurarse na datación. Sábese, pola presenza das fillas do fotógrafo, que son filmes feitos en varios anos xa que as dúas nenas medran ao longo dos filmes. Tamén aparecen unhas obras no porto que por medio de fotografías datadas permiten gravitar os filmes arredor do ano 1934. Tras ter en conta estas variables e ata que parezan sinais máis concretas pódese dicir que estes filmes foron feitos no abano temporal que vai entre 1931-1935. Un período importantísimo onde se sabe que A Guarda recibiu a visita de etnógrafos, fotógrafos e cineastas como Xaquín Lorenzo “Xocas”, José Suárez e Carlos Velo. Unhas miradas científicas e artísticas interesadas na singularidade cultural da Guarda, especialmente da súa comunidade mariñeira.

Malia que a maioría da metraxe son escenas familiares estes filmes teñen un amplo valor documental xa que todas xuntas conforman o mellor xeito de coñecer A Guarda durante o período da República. Nun primeiro inventario damos conta de variadas secuencias costumistas relacionadas co mundo do mar: mariñeiros, actividade no porto, vida na Ribeira, recollida de argazo, redeiras, embarcacións, arranxando gamelas, temporais… Mais tamén atopamos rexistros de celebracións guardesas como a fogueira de San Xoán no muíño de Mazaracos, Misa e procesión da Festa da Guía, Festa do Monte ou a Romaría de Santa Trega. E tamén aparecen secuencias do mundo rural da zona de Salcidos e o Castro: recollida de patacas, cría de animais, escenas campestres… A parte de imaxes da Guarda tamén hai imaxes do Berbés, en Vigo.

Xestións para a dixitalización as imaxes

 Proxecto Socheo púxose en contacto co CGAI para estudiar unha posible dixitalización. Mais a singularidade do soporte cinematográfico (9,5 mm) fai imposible a súa dixitalización en Galicia. Pediuse un orzamento a un laboratorio de Madrid que resulta inasumible para a filmoteca galega.

Proxecto Socheo fai un chamamento ás institución locais ou entidades privadas para poder cubrir os gastos. Segundo Xurxo González, director de Proxecto Socheo, “sería unha mágoa que o Concello da Guarda, a Deputación de Pontevedra, Confraría, ORPAGU ou comisións de festas non fixeran nada para poñer en valor este patrimonio cinematográfico que di moitísimo do noso pasado”.

Sobre o Proxecto Socheo

O Proxecto Socheo comezou a súa andaina no 2011, dende entón recibiu galardóns como o o Premio de Alfabetización Audiovisual do Ministerio de Educación, Cultura e Deporte, xunto o IES A Sangriña, ou o segundo premio do Concurso de Proxectos e Ideas para a Xestión Cultural; tamén foi protagonista de sesións e atención en lugares e institucións como o Festival Cineuropa de Santiago, exposición Plan de Rescate na Coruña, Centro Galego de Artes da Imaxe, Proxecto Grand Treasures en Estonia, Carballo Interplay, Cineclub de Caminha, Memoria Acústica Europea, Memorybytes en Barcelona, Cine Club de Pontevedra, II Encontro para a creación común de cinema doméstico,… entre outros.

 

Dende o Proxecto Socheo solicítase a colaboración de todo aquel que teña gardadas gravacións que, como no caso de Joaquina e Celia Martínez, poden resultar de gran valor para o patrimonio audiovisual do Baixo Miño.

 A maior parte deste traballo está dispoñible en Internet, a través dunha canle homónima en Youtube que superou as 67.000 visitas. Pódense visionar máis de 300 películas desde a década dos anos 20 até a actualidade. Igualmente pódese seguir a súa evolución nas redes sociais.

 

A gaiteira de Camposancos, por Xurxo González e Beli Martínez

A gaiteira de Camposancos

Artigo elaborado por Beli Martínez e Xurxo González para o libro das Festas da Guía 2014

En 1993 a TVE-G emitía un programa magazine que se titulaba O Fiadeiro onde había unha sección que se titulaba Galicia de Escola a escola, un apartado patrocinado pola Consellaría de Educación da Xunta de Galicia onde se pretendía dar a coñecer os distintos centros educativos repartidos polo territorio galego. Nun serán dese ano a quenda tocoulle ao Colexio das Solanas da Guarda. O espazo protagonizouno cunha curtametraxe feita pola comunidade educativa: unha curtametraxe de ficción titulada A gaiteira de Camposancos.

O proxecto materializouse no curso 1992-93. A dirección das Solanas deu luz verde á presentación dun traballo para o programa televisivo. A profesora Rosa Darriba fíxose cargo da actividade xa que tiña experiencia na realización de distintos traballos videográficos como O último cordeleiro e Os muiños, dous documentais de carácter etnográfico. A realización d ́A Gaiteira de Camposancos levou moitos preparativos polo que viuse necesario a participación de nais e de avoas dos alumnos para facer o vestiario. Nunha especie de “como se fixo” da curtametraxe hai unha presentación do centro, ensaios, tomas falsas e, sobre todo, filmouse a extraordinaria actividade na realización dos preparativos.

A gaiteira de Camposancos ven sendo unha adaptación sui generis do conto infantil dos Irmáns Grimm O frautista de Hammeling. A historia acontece na escola d ́As Solanas. O edificio sufre unha curiosa invasión dun andazo de ameazadores Pelegríns, a afamada mascota do Xacobeo Unha revisión dunha fábula clásica con aires de ciencia ficción e cun final irónico e crítico.

Toda a duración da historia sucede nunha mañá. Un reloxo vai marcando as distintas horas e pautando os distintos actos na que se estrutura a historia.

06h00. Canta un galo. Uns inquietantes pelegríns invaden as dependencias baleiras d ́As Solanas. Os bonecos están feitos en pequena escala e colocados sobre coches de radiocontrol que ao tomarse os planos ao ras do chan parece que son de maior escala. Todo ten un carácter moi naïf reforzado polas constantes alusións ao cinema mudo. A música de pianola anima

10h00. Sona o timbre de comezo da xornada escolar. Chegan os alumnos á escola. No interior  de dúas clases vemos como aparecen de súpeto as figuras dos malvados pelegríns. Os profesores, interpretados polos alumnos dos cursos superiores, asustados fan unha xuntanza co director e deciden recorrer aos servizos d ́A gaiteira de Camposancos. Personaxe que aparece descendendo polas escadas que hai a carón do centro educativo onde o Muño de vento, coa súa música é capaz de xuntar todos os pelegríns e facelos desaparecer.

12h00. Sona o timbre do recreo. Os rapaces lánzanse polas escaleiras para xogar no patio de terra. A Gaiteira de Camposancos fala co director para cobrar a súa factura mais o centro non ten cartos para facer fronte a ese gasto. Este punto da trama pode verse como unha alusión aos recortes intemporais na ensinanza pública. Molesta, a gaiteira asómase a fiestra e comeza a sonar a súa gaita convertendo aos rapaces do patio en pelegríns. Probablemente aquí este  o recurso máis espectacular da narración da curtametraxe, un corte seco coa cámara que permite cambiar de plano e facendo a máxica transfiguración. Un recurso que xa ven desde os albores do cinema, concretamente dos filmes do francés George Mèliés. Ao director non lle queda outra que intentar xuntar os cartos. Como na colecta que fan entre os profesores non é suficiente decídese por pedir esmola á porta da capela da Virxe da Guía. Os transeuntes danlle moedas que introduce no peto con forma de porquiño. Nesa altura vólvese ao cinema mudo introducindo uns intertítulos. Concretamente son cinco preguntas: “Encherá o peto?, Esperará a gaiteira?, Os pais volverán a ver os fillos?, os seus filliños serán para sempre mascotas do Xacobeo 93?, Haberá emprego para tanto pelegrín?” Preguntas irónicas e retranqueiras sobre o futuro dos estudantes e a política cultural e educativa da Xunta de Galicia. Finalmente o director d ́As Solanas xunta os cartos suficientes e llos entrega á gateira.

13h00. Sona o timbre de novo. Desta vez para saír do colexio. Temos o suspense de como se resolverá a elipse temporal. A gaiteira volvería a converter aos alumnos aos seu estado natural? A cámara fica na porta. Os alumnos comezan a saír a rúa para marchar as súas casas. Outra vez os orixes do cinema, as saídas de fábricas dos filmes dos Irmáns Lumiére. Desta maneira todos os alumnos do colexio participan na curtametraxe. Finalmente ata as imaxes decorren máis a modo para remarcar o feito de que os colexios non son nada sen os seus

 Os vídeos

A curtametraxe: 

O como se fixo:

Imaxes de As Solanas:

Vídeo realizado pola comunidade do Colexio As Solanas da Guarda para presentar as súas instalacións. Esta película formaba parte dos “extras” da curtametraxe.